तुका म्हणे

तुकोबांच्या अभंगांत शेवटच्या ओळीत शिकवणूक, तात्पर्य किंवा मर्म असते. उदा

गाथा: १२७७
लाहानपण दे गा देवा । मुंगी साखरेचा रवा ॥१॥
ऐरावत रत्न थोर । तया अंकुशाचा मार ॥ध्रु.॥
ज्याचे अंगीं मोठेपण । तया यातना कठीण ॥२॥तुका म्हणे जाण । व्हावें लाहनाहुनि लाहन ॥३॥












पुढे दहा लोकप्रिय (गायक / संगीतकारांची कृपा) अभंगांची शेवटची शिकवण दिली आहे. बघूया किती पटापट अभंग आठवतो !

1 तुका म्हणे तैसा ओतलासे ठसा । अनुभव सरिसा मुखा आला ॥३॥
2 तुका म्हणे माझें हें चि सर्व सुख । पाहीन श्रीमुख आवडीनें ॥३॥
3 तुका म्हणे कांहीं न मागे आणीक । तुझे पायीं सुख सर्व आहे ॥३॥
4 तुका म्हणे गर्भवासीं । सुखें घालावें आम्हासी ॥३॥
5 बळियाचा अंगसंग जाला आतां । नाहीं भय चिंता तुका म्हणे ॥३॥
6 तुका म्हणे आम्हां जोगें । विठ्ठल घोगें खरें माप ॥३॥
7 तुका म्हणे होय मनासी संवाद । आपुला चि वाद आपणांसी ॥५॥
8 तुका म्हणे सोपी केली पायवाट । उतरावया भवसागर रे ॥५॥
9 तुका म्हणे मुक्ताफळ शिंपीपोटीं । नाहीं त्याची भेटी भोग तिये ॥३॥
10 तुका म्हणे मज लागलीसे भूक । धांवूनि श्रीमुख दावीं देवा ॥४॥